10. ...Nikogo takiego tu nigdy nie było...

Dwa ogromne szafiry stały nieruchomo przed moimi oczami, stanowiąc cały mój świat.

Rozbłyskiwały w nich wszystkie istniejące emocje, przez co przyciągały mnie... Wołały...

Nagle gwałtownie zaczęły się oddalać i zatrzymały się w pewnej odległości ode mnie.

Dopiero wtedy zauważyłem, czym naprawdę są.

Przede mną siedział właśnie szaro-czarny kot, o niesamowicie zielonych, szafirowych oczach, przypatrując się mi z zainteresowaniem.

Po chwili machnął ogonem, odwrócił się i zaczął iść przed siebie w otaczającą nas mgłę.

Niepewnie ruszyłem zanim.

Wędrówka zdawała się trwać godzinami, aż w końcu mgła stała się rzadsza, a kot zatrzymał się

w miejscu.

Spojrzałem przed siebie.

Jakieś 100 metrów od miejsca, w którym stałem rozciągał się czarny pas jezdni, a w oddali pędził po niej grafitowy samochód. W pewnym momencie auto wpadło w poślizg, robiąc piruet zaczęło dachować i zatrzymało się na pobliskim drzewie, które pod wpływem uderzenia złamało się i spadło na maszynę.

Nie mogąc się powstrzymać pobiegłem w tamtym kierunku.

Z roztrzaskanej mazdy unosiły się cienkie smugi dymu. Coraz mniej pewnie zaszedłem pod drzwi od strony kierowcy. Były w lepszym stanie niż druga połowa pojazdu, lecz i tak trudno było przypuszczać, że ktokolwiek mógł przeżyć ten wypadek...

Mimowolnie dotknąłem resztek auta, a wtedy w moich uszach ponownie rozległ się histeryczny krzyk:

-NIEEEE!

Gwałtownie otworzyłem oczy.

Kropelki potu niespiesznie spływały po moim ciele, które pod wpływem nagłej agonii zaczęło mnie piec.

Niech ten koszmar już się skończy... Proszę...

*

-Panie Sykes, halo... Nathan – usłyszałem cichy szept.

Leniwie podniosłem jeszcze odrobinę zapuchnięte powieki i z niechęcią spojrzałem na twarz uśmiechniętej od ucha do ucha blondynki.

-Wiem, że pewnie ciągle jesteś zmęczony i musisz odpoczywać, ale chciałam tylko powiadomić cię, ze będziesz miał dziś gości – rzuciła radośnie.

Gości?

Ciekawe, czy Joe też przyjdzie... Po jego ostatnich słowach pożegnania szczerze w to wątpiłem... Ale i tak byłem zaciekawiony.

Po sprawdzeniu wyników i zmianie kroplówki dr. Hearn opuściła moją salę, a na jej miejsce przyszła Mezzy.

-Jak się dziś czujemy? - zapytała, przekraczając próg pomieszczenia.

Nie uzyskała odpowiedzi...

Patrzyła na mnie oszołomionym wzrokiem, nie ukrywając zaskoczenia, a jej mina nie była już tak radosna jak kilka sekund wcześniej.

-Czy wszystko w porządku? - zapytała ponownie, jednak zamiast odpowiedzi z moich ust padło inne pytanie, przed którego zadaniem nie mogłem się powstrzymać.

-Kto ma mnie dziś odwiedzić?

Brunetka z niekłamaną ulgą podeszła bliżej i siadła na łóżku.

-Dzisiaj mają przyjść twoi przyjaciele, o ile dobrze mi wiadomo – uśmiechnęła się

-A Joe? - zapytałem szybko, zanim dziewczyna znowu zaczęła paplać

-Jaki Joe? Nikogo takiego tu nigdy nie było – odparła zdezorientowana...

............................................................................

Starałam się, żeby był dłuższy i ciekawszy... Nie wyszło xd

Dziękuje wszystkim osobom,które zostawiły komentarz pod ostatnim rdz :)

Nie sądziłam, ze ktoś to przeczyta...

Staram sie jakoś rozwinąć akcje i mam nadzieję, że w końcu mi się to uda!

Czeka na Wasze opinie dotyczące tego rdz i mam nadzieję, że nie będą za ostre ;P

Kiedy next? Zobaczymy kto wgl będzie go chciał :)

Jeśli chcecie się ze mną skontaktować lub macie jakieś pytanie, piszcie:

mail:     sxsierra@interia.pl

twitter: @Sx_Sykox

ask:      http://ask.fm/SykesLady

Jeszcze raz zachęcam do komentowania!

Wasza Sierr ;*******

Happy #WantedWednesday! :D