13. ... Lubię słuchać bajek...

Gdy nastał ranek, nie miałem nawet ochoty otwierać oczu. Widok moich bezwładnych kończyn dalej krążył po mojej głowie nie dając mi spokoju. Chciałbym przestać o tym myśleć. To jednak silniejsze ode mnie. Jedyne co teraz sobie wyobrażałem, to to jak będę wyglądał jeżdżąc na wózku lub chodząc o kulach.

W tym momencie do pomieszczenia weszła uśmiechnięta od ucha do ucha blondynka, a zaraz za nią ujrzałem okrągłą twarz Mezzy.

-Witaj Nathan, jak się dzisiaj czujesz? - zapytała -Mógłbyś już przestać zachęcać nas do nocnych wizyt u ciebie – dodała radośnie

Popatrzyłem na nią wzrokiem pełnym wściekłości i bólu. Aż niedobrze robiło mi się, gdy widziałem jej uśmiechniętą twarz.

-Kiedy zamierzałaś mi powiedzieć? - wycedziłem przez zęby

-Ale o czym? - odparła Kate, lekko mrużąc oczy

Gotowało się we mnie. Miałem ochotę rozwalić wszystko co znajdowało się dookoła, łącznie z dwoma kobietami stojącymi niedaleko mnie.

-Poczekaj, hmm... Niech no pomyślę – zacząłem sarkastycznie – Może o tym?! - dodałem, zdzierając kołdrę i pokazując tym samym moje opuchnięte nogi.

Kobiety popatrzyły po sobie, wymieniając zmieszane spojrzenia.

-Nathan, posłuchaj... - zaczęła dr. Hearn

Parsknąłem poirytowany.

-Posłuchaj? - zacząłem w miarę spokojnie -Czego mam słuchać? Kolejnych kłamstw, bzdetów, które cały czas mi wpajacie? Co za komedia – ciągnąłem, coraz bardziej podnosząc głos i kręcąc z coraz większym poirytowaniem głową – No i co teraz mi powiecie, hmm? Dalej, nie krępujcie się, lubię słuchać bajek

-Nathan.. Tak wiem, masz prawo być wściekły, doskonale zdaję sobie z tego sprawę, ale chciałam po prostu, żebyś najpierw wydobrzał... Nie sądziła, że wszystko tak się potoczy...

-Kiedy zamierzałaś mi powiedzieć? - wbiłem w nią lodowate spojrzenie

Nie padła żadna odpowiedź, a dotychczas pewna siebie kobieta stała przede mną ze wzrokiem wbitym w ścianę niczym potulny przedszkolak czekający na wymierzenie kary

-Wcale nie zamierzałaś mi tego powiedzieć – stwierdziłem oschle – Nawet nie zamierzałaś mnie łaskawie poinformować, ze nie mogę chodzić... A ci, którzy tu przyszli wiedzą?

Zero reakcji, co potwierdziło tylko moje przypuszczenia.

W tym też momencie doznałem pewnego rodzaju olśnienia.

-To dlatego przyszedł tu ten facet – zaśmiałem się – chciałaś pokazać, ze z moim zdrowiem jest lepiej niż wszyscy przypuszczali, że coś jednak pamiętam... Niegłupie, niegłupie... - pokiwałem głową

Mezzy stała przy drzwiach starając się pojąc o czym rozmawiamy. Po jej minie nie sądzę, żeby się we wszystkim połapała. Sam ledwo to robiłem.

Może nie był to najlepszy pomysł, ale przynajmniej i tak nieco poprawiliśmy twoją sytuację – warknęła Kate kompletnie nie panując nad gniewem

-Poprawiliście?! Ja bym ujął to raczej jako ' stworzyliśmy pozory, że jest z tobą lepiej niż na to wygląda' – odwarknąłem naśladując ironicznie ton blondynki – Nic nie zmieni faktu, że jestem teraz kaleką! - wydarłem się, a w moich oczach pojawiły się łzy

Dr. Hearn cofnęła się krok w tył. Chyba moje słowa uderzyły w samo sedno.

-Nie jesteś kaleką, są spore szanse, że odzyskasz całkowitą sprawność, musisz tylko...

-Wyjdź – przerwałem

-Nathan, daj mi dokoń...

-Powiedziałem wyjdź! - warknąłem przenosząc swój wzrok z podłogi na jej zakłopotaną twarz

-Posłuchaj...

-Nie słyszałaś, co powiedziałem?! Wynocha! - wydarłem się na całe gardło, podnosząc z poduszki

Blondynka zmierzyła mnie zrezygnowanym spojrzeniem, po czym odwróciła się i szybko opuściła salę.

W drzwiach natomiast dalej stała Mezzy. Patrzyła na mnie osłupiała, a w jej oczach widziałem niedowierzanie i niewyobrażalny smutek.

-A ty na co czekasz?! Wynoś się stąd!

Oczy brunetki napełniły się, łzami. Podeszła do łóżka, położyła na nim jakiś pakunek i bez słowa wyszła, zamykając za sobą drzwi.

Zacisnąłem mocno pięści, starając się uspokoić.

Moje serce miało ochotę wyrwać się z mojej klatki piersiowej, a ból spowodowany pulsem w skroniach stawał się nie do wytrzymania.

Wdech i wydech, powtarzałem w myślach, uspokajając tym samym oddech. Muszę bardziej zacząć panować nad tym, co się ze mną dzieje... Kiedy już zdołałem nieco odprężyć, zająłem się przyniesioną przez Mezzy paczką. Położyłem ją na kolanach i powoli, starając się nie zniszczyć papieru zacząłem ją otwierać. Po chwili moim oczom ukazał się czarny laptop, do którego przyczepiona byłą biała karteczka, które treść brzmiała:

Na zabicie nudy podczas wypoczynku ;D

Trzymaj się i wracaj szybko do zdrowia!

~Jess, Jay, Max, Tom i Siva x

Mimowolnie na mojej twarzy pojawił się nikły uśmiech.

Cieszyłam się, że nie zapomnieli o danej obietnicy. Szybko włączyłem sprzęt i rozpocząłem czytanie wiadomości.

Internet ciągle przepełniony był informacjami na mój temat. Dziwiło mnie aż takie zainteresowanie moją osobą... Po przeglądnięciu wszystkich postów przyszedł czas ba komentarze. Wiele osób życzyło zdrowia, szybkiego powrotu na scenę... Ale wcale nie mniej było komentarzy typu:

'co za szkoda, że się wybudził, powinien zdechnąć!'

'żyje? A już miałem nadzieję, że mamy go z głowy...'

'oby nigdy nie wyszedł z tego szpitala!'

To bolało. I to bardzo...

Co ja takiego im zrobiłem? Byłem aż tak złym człowiekiem?

Kim trzeba być, żeby życzyć innemu śmierci...

Wyłączyłem laptopa w momencie, kiedy moje oczy zaszły mgłą od zbierających się w nich łez.

Położyłem się na boku, starając się ułożyć jakoś rękami moje nogi.

W końcu wykończony trudami dzisiejszego dnia opadłem na poduszkę. Łzy cienkimi strumieniami spływały po mojej twarzy, skręcając na każdej nierówności.

Już nigdy nie będę płakał – powtarzałem w myślach, zaciskając przy tym zęby.

Nigdy więcej.

........................................................

Dłuższy niż zwykle! Zadowolone? :P

Nie będę sie na jego temat wypowiadać, bo moja opinia najwyraźniej jest Wam zbędna xd

Dedyk dla:

Dreamer - niedługo Twoje komentarze  będą dłuższe od moich rdz ;P

San x - Nawet nie wiesz jak bardzo jestem szczęśliwa czytając Twoje opinie :)

A tak w ogóle... Czy to opo naprawdę aż tak bardzo różni się od tego co do tej pory czytaliście?

Bo jakoś nie chce mi się wierzyć ;P

Następny... Nie wiem kiedy, bo moja wena uległa wyczerpaniu :dd

Czekam na Wasze opinie w komentarzach ;D 

Wasza Sierr ;******

Happy #FanFriday! ;D