12. ...Nie będzie łatwo rozstrzygnąć tej sprawy...

Następne dni mijały spokojnie. Codziennie skazany byłem na wizyty Mezzy, która starała się 'umilić' mi czas rozmową. Na początku było ciężko i nie raz miałem ochotę coś jej zrobić, jednak z biegiem czasu okazało się, że wcale nie jest tak źle.

Zacząłem sam częściej wtrącać się w rozmowę i muszę przyznać, że coraz bardziej lubiłem tą brunetkę. Na szczęście moje mordercze wizje już więcej się nie pojawiały. To cieszyło mnie jeszcze bardziej.

W tym też czasie, jak się spodziewałem odwiedziła mnie policja.

Dwóch umundurowanych mężczyzn dokładnie wypytało mnie o stan mojej pamięci i co wydarzyło się przed wypadkiem.

Ja jednak nie mogłem im zbyt pomóc. Sam chciałbym wiedzieć, co się stało...Kiedy natomiast zapytałem, czy wiadomo coś więcej, otrzymałem jedynie stek wymijających odpowiedzi i ukradkowych spojrzeń.

Nie będzie łatwo rozstrzygnąć tej sprawy...

Była cicha noc.

Leżałem spokojnie w łóżku ze wzrokiem wbitym w mrok, nie mogąc zasnąć.

Cały czas myślałem o tym wypadku... Myśl, że wszyscy mnie okłamują i o czymś mi nie mówią nie dawała mi spokoju. Na pierwszy rzut oka widać było, że coś jest nie tak.

Porozumiewawcze spojrzenia i unikanie sensownych odpowiedzi... Jaki to miało cel? Dlaczego nikt w tym cholernym szpitalu nie może być ze mną szczery?! Coraz bardziej mam tego wszystkiego dość...

Wtem moje rozmyślania przerwał dziwny dźwięk. Coś jakby.. Skrobanie? Chyba nie znajdę lepszego określenia. W każdym razie wśród panującej w pomieszczeniu ciszy słychać go było bardzo wyraźnie.

Dochodził on od strony okna, które jak zazwyczaj zasłonięte było -o ile się nie mylę- bordową zasłoną.

Co to było?

Tak okropnie chciałem się tego dowiedzieć...

Niestety, a może i stety ciekawość wzięła górę nad moim rozsądkiem.

Powoli zacząłem podnosić się z łóżka. Zabandażowana ręka dalej nieco mnie bolała, jednak było już o wiele lepiej. Siedziałem tak chwilę, by zawroty głowy ustały i odkryłem się. Moim oczom ukazały się nogi... Niepewnie dotknąłem ich jedną ręką.

Ruch ten, a może moja reakcja po tym, co się stało sprawiły, że moje serce zaczęło bić jak oszalałe, a w mojej głowie natychmiast pojawił się przeszywający ból.

Nie mogłem wytrzymać!

Odruchowo chwyciłem się za skronie i z grymasem na twarzy przymrużyłem oczy.

Potem znów usłyszałem tylko przeraźliwy pisk maszyn i opadłem na łóżko.

Jedyną częścią ciała, która nie sprawiała mi bólu były nogi.

Wiecie dlaczego?

Bo były całe w zadrapaniach, sine i nie miałem w nich najmniejszego czucia.

...................................................

Krótki i do dupy.. Ale juz chyba powinniście się  przyzwyczaić :)

Może choc trochę się Wam spodoba :) 

Dedyk dla @tobewithyoutw ;******

Coraz mniej osób komentuje... no cóż. Będę pisać dla tych, którzy zostali o ile chcecie oczywiście ;)

Obiecuję, że następny będzie dłuższy i postaram się go szybko dodać ;**

Zachęcam do komentowania i zapraszam na mojego drugiego bloga <link wyżej>

Wasza Sierr ;****

Happy #SykesSunday! ;D